Forum parafian parafi Św. Patryka na warszawskim Gocławiu

As

Wielki fikus rosnacy pod domem byl waznym motywem przy zakupie posesji... Bylo to niesamowite drzewo - bujne, zielone i zdrowe. Po szesciu miesiacach od zamieszkania zatkala sie kanalizacja.
Gdy przyszedł monter, od razu przy powitaniu stwierdził: "wszystko przez tego fikusa". Wyjasnił, że dla kanalizacji to najgorsze drzewo. Male korzenie znajduja szczeliny w chodniku, zaczynaja rosnac i rozkruszaja beton, zniszczą fundamenty. Drobne korzenie wchodza do kanalizacji i rosna wzdluz rur. Czasami docieraja do spoiny, ktora laczy toalete z posadzka i rozkruszaja sie. Należy pozbyc sie drzewa. Czy można je wyciac?. Nie. Po wycięciu korzenie nadal beda zywe. Najpierw należy usmiercic drzewo. Trzeba w pien wbic kilka miedzianych gwozdzi i odczekac okolo szesciu tygodni. Miedz zatruje drzewo. Dopiero gdy uschnie, można je usunąć.

Niektore grzechy sa jak to drzewo fikusowe. Sa wygodne i raduja oko, maja "obezwladniajacy powab". Slyszymy, ze moga powodowac szkody, ale tak naprawde w to nie wierzymy. Czasami wpuszczamy kilka duchowych kropel, aby uporac sie z jakims niewygodnym skutkiem w naszym zyciu - ale korzenie nadal wywoluja szkody. W koncu przychodzi Pan Monter i mowi: "Usmierc to drzewo i zetnij je, bo inaczej ono zniszczy ci zycie". Z pewnoscia wszystko byloby o wiele prostsze, gdybysmy od razu zasadzili wlasciwe drzewo."

As

Pewnego dnia obudziłem się wcześnie rano, aby zobaczyć wschód słońca. Piękna Bożego stworzenia nie da się opisać. Oglądając wschodzące słońce chwaliłem Boga za Jego piękne dzieło. Siedząc tak, odczułem Bożą obecność. Zapytał mnie, "Kochasz mnie?"

Odpowiedziałem, "Oczywiście, Boże! Jesteś moim Panem i Zbawicielem!"

Następnie zapytał, "Gdybyś był fizycznie upośledzony, kochałbyś mnie nadal?"

Byłem zaskoczony. Spojrzałem w dół na moje ręce, nogi i resztę mojego ciała i zastanawiałem się jak wielu rzeczy nie mógłbym robić, rzeczy nad którymi nie zastanawiałem się. Odpowiedziałem, "Byłoby ciężko. Panie, ale nadal kochałbym Cię."

Następnie Pan powiedział, "Gdybyś był ślepy, podziwiałbyś wciąż moje stworzenie?"

Jak mógłbym podziwiać coś bez możliwości zobaczenia tego? Pomyślałem wtedy o wszystkich niewidomych ludziach na świecie i o tym, że wielu z nich kocha Boga i Jego stworzenie. Odpowiedziałem więc, "Trudno myśleć o tym, ale nadal kochałbym Cię."

Potem Pan zapytał mnie, "Gdybyś był głuchy, słuchałbyś nadal mojego słowa?"

Jak mógłbym słuchać czegokolwiek będąc głuchym? Zrozumiałem jednak, że słuchanie Bożego Słowa nie odbywa się przez uszy, lecz sercem. Odpowiedziałem, "Byłoby ciężko, ale ciągle słuchałbym Twojego słowa."

Następnie Pan zapytał, "Gdybyś był niemy, chwaliłbyś nadal Moje Imię?"

Jak mógłbym Go wielbić bez głosu? Uświadomiłem sobie, że Bóg pragnie abyśmy śpiewali z naszych serc i dusz. Dźwięki nie mają znaczenia. Chwalenie Boga to przecież nie tylko pieśni. Kiedy jesteśmy prześladowani, chwalimy Boga naszym dziękczynieniem. Odpowiedziałem więc, "Nawet gdybym nie mógł śpiewać, ciągle chwaliłbym Twoje imię."

W końcu Pan zapytał, "Naprawdę mnie kochasz?"

Z odwagą i mocnym przekonaniem odparłem zdecydowanie, "Tak, Panie, kocham Cię ponieważ jesteś jedynym i prawdziwym Bogiem!"

Myślałem, że to wystarczy, lecz Bóg zapytał, "DLACZEGO W TAKIM RAZIE GRZESZYSZ?"
Odpowiedziałem, "Ponieważ jestem tylko człowiekiem, nie jestem doskonały." "DLACZEGO W CZASIE POKOJU ODCHODZISZ JAK NAJDALEJ? DLACZEGO TYLKO W KŁOPOTACH MODLISZ SIĘ NAJGORLIWIEJ?" Cisza. Łzy płynęły po mojej twarzy.

Pan kontynuował: "Dlaczego śpiewasz tylko w czasie nabożeństw i ewangelizacji? Dlaczego szukasz mnie tylko w czasie uwielbiania? Dlaczego tak egoistycznie mnie prosisz? Dlaczego prosisz bez wiary?"

Łzy w dalszym ciągu spływały po moich policzkach.

"Dlaczego wstydzisz się Mnie? Dlaczego nie zwiastujesz dobrej nowiny? Dlaczego gdy jesteś prześladowany, wołasz do innych, podczas gdy ja oferuję ci moje ramię aby się wypłakał? Dlaczego szukasz wymówek, gdy daję ci okazje do służenia w Moim Imieniu?"

Próbowałem odpowiedzieć, ale miałem żadnej odpowiedzi na ustach.

"Obdarzyłem cię życiem. Nie chcę abyś odrzucał ten dar. Pobłogosławiłem cię talentami, abyś Mi służył, a ty ciągle się odwracasz. Objawiłem ci Moje Słowo, ale ty nie robisz postępu w poznaniu. Przemawiam do ciebie, ale twoje uszy są zamknięte. Obdarzam cię Swoimi błogosławieństwami, ale ty odwracasz wzrok. Posyłam ci Swoje sługi, ale ty ciągle siedzisz bezczynnie gdy oni pracują. Słyszałem wszystkie twoje modlitwy i odpowiedziałem na nie"

"CZY NAPRAWDĘ MNIE KOCHASZ?"

Nie potrafiłem odpowiedzieć. Jak mógłbym? Byłem tak bardzo zawstydzony. Nie miałem żadnej wymówki. Cóż mogłem odpowiedzieć. Gdy moje serce krzyczało, a łzy dalej płynęły, powiedziałem, "Proszę, wybacz mi Panie. Jestem niegodny być Twoim dzieckiem."

Pan odpowiedział, "Na tym polega moja Łaska, dziecko." Zapytałem, "Dlaczego ciągle mi wybaczasz? Dlaczego tak bardzo mnie kochasz?"

Pan odpowiedział: "Ponieważ jesteś Moim stworzeniem. Jesteś moim dzieckiem. Nigdy cię nie opuszczę. Kiedy będziesz płakać, okażę ci współczucie i będę płakać z tobą. Kiedy będziesz krzyczeć z radości, będę śmiać się z tobą. Kiedy będziesz załamany, zachęcę cię. Kiedy upadniesz, podniosę cię. Kiedy będziesz zmęczony, poniosę cię. Będę z tobą aż do końca dni i zawsze będę cię kochał."

Nigdy nie wcześniej tak nie płakałem. Jak mogłem być taki zimny? Jak mogłem tak ranić Boga? Zapytałem Boga, "Jak bardzo mnie kochasz?"

Pan wyciągnął Swoje ramiona i zobaczyłem Jego przebite ręce. Upadłem do stóp Chrystusa, mojego Zbawiciela. I po raz pierwszy modliłem się szczerze.
(autor nieznany)

As

Popołudnie w parku

Był sobie mały chłopiec, który bardzo chciał spotkać Boga. Dobrze wiedział, że do miejsca, gdzie mieszka Bóg, prowadzi długa droga, zapakował więc sporo herbatników, sześć butelek napoju i ruszył w drogę.

Kiedy przeszedł jakieś trzy skrzyżowania, spotkał starą kobietę. Staruszka siedziała sobie w parku i obserwowała gołębie. Chłopiec usiadł obok niej i otworzył butelkę. Już miał pociągnąć spory łyk napoju, gdy spostrzegł, że staruszka wygląda na głodną, więc poczęstował ją herbatnikiem. Kobieta przyjęła go z wdzięcznością i uśmiechnęła się do chłopca. Jej uśmiech był tak piękny, że chłopiec chciał go ujrzeć jeszcze raz, więc zaproponował jej butelkę napoju. Staruszka uśmiechnęła się ponownie, a chłopczyk był zachwycony!

Siedzieli tak przez całe popołudnie, jedząc i uśmiechając się do siebie, choć nie padło ani jedno słowo.

Kiedy zaczął zapadać zmrok, chłopiec poczuł, że jest bardzo zmęczony, i podniósł się z ławki z zamiarem odejścia. Nie zdążył jednak zrobić więcej niż kilka kroków, gdy nagle odwrócił się, podbiegł do staruszki i uściskał ją, a ona obdarzyła go swoim najpiękniejszym uśmiechem.

Gdy chłopiec przekroczył próg swojego domu, jego matkę zdziwił wyraz szczególnej radości malujący się na twarzy dziecka.
- Co takiego dziś robiłeś, że jesteś taki szczęśliwy? - spytała.
- Jadłem lunch z Bogiem - odpowiedział i zanim zdążyła zareagować, dodał:
- Wiesz co? Bóg ma najpiękniejszy uśmiech, jaki kiedykolwiek widziałem!
Tymczasem staruszka, również promieniejąca radością, wróciła do domu.
Wyraz spokoju, który rozświetlał jej twarz, zastanowił jej syna do tego stopnia, że zapytał:
- Mamo, co dziś robiłaś, że jesteś taka szczęśliwa?
- Jadłam w parku ciasteczka z Bogiem. - I zanim jej syn zdążył cokolwiek powiedzieć, dodała:
- Wiesz co? Jest znacznie młodszy niż sądziłam...

As

Cztery świece spokojnie płonęły. Było tak cicho, że słychać było jak ze sobą rozmawiały.
Pierwsza powiedziała: - Ja jestem POKÓJ. Niestety, ludzie nie potrafią mnie chronić. Myślę, że nie pozostaje mi nic innego jak tylko zgasnąć.
I płomień tej świecy zgasł.
Druga: Ja jestem WIARA. Niestety nie jestem nikomu potrzebna. Ludzie nie chcą o mnie wiedzieć, nie ma sensu, żebym dalej płonęła.
Ledwie to powiedziała, lekki powiew wiatru zgasił ją.
Trzecia: Ja jestem MIŁOŚĆ. Nie mam już siły płonąć. Ludziom nie zależy na mnie i nie chcą mnie rozumieć. Nienawidzą najbardziej tych, których kochają - swoich bliskich.
I nie czekając długo i ta świeca zgasła.
Nagle do pokoju weszło dziecko i zobaczyło trzy zgasłe świece. Przestraszone zawołało: Co robicie? Musicie płonąć! Boję się ciemności!
I zapłakało.
Wzruszona czwarta świeca powiedziała: Nie bój się! Dopóki ja płonę zawsze możemy zapalić tamte świece. Ja jestem NADZIEJA.
Z błyszczącymi i pełnymi łez oczyma, dziecko wzięło świecę i zapaliło pozostałe świece.
Niech nigdy w naszych sercach nie gaśnie Nadzieja i każdy z nas jak to dziecko, niech będzie narzędziem, gotowym swoją Nadzieją zawsze rozpalić Wiarę, Pokój i Miłość.

As

PRZYSIĘGA

Pewien chiński imperator wypowiedział pewnego dnia uroczystą przysięgę:

- Pokonam i usunę z mojego królestwa wszystkich moich nieprzyjaciół.

Po pewnym czasie jego poddani widzieli go, jak przechadzał się po swoim królewskim ogrodzie ze swoimi wrogami, trzymając się z nimi za ręce, śmiejąc się i żartując.

- Czyż - zapytał jednego z dworzan- nie obiecałeś, że usuniesz ze swojego królestwa wszystkich swoich nieprzyjaciół?

- A czy ich nie usunąłem?- odpowiedział imperator.

- Przemieniłem ich w moich przyjaciół.

As

OSTATNIE MIEJSCE

Piekło było już prawie całkiem zapełnione, a przed jego bramą oczekiwało jeszcze na wejście wiele osób.
Diabeł nie miał innego rozwiązania sytuacji jak tylko zablokować drzwi przed nowymi kandydatami.
- Pozostało tylko jedno miejsce, i jak się rozumie, może je zając tylko ktoś z was, kto był największym grzesznikiem, powiedział.

- Czy jest wśród zgromadzonych jakiś zawodowy morderca? - zapytał.
Ale nie słysząc pozytywnej odpowiedzi, zmuszony był przystąpić do egzaminowania wszystkich stojących w kolejce grzeszników.

W pewnym momencie swój wzrok skierował na jednego z nich, który umknął wcześniej jego uwadze.
- A ty, co zrobiłeś? - zapytał go.
- Nic. Jestem uczciwym człowiekiem a znalazłem się tutaj jedynie przez przypadek.
- Niemożliwe. Musiałeś jednak coś zawinić.
- Tak. To prawda, powiedział zmartwiony człowiek - starałem się być zawsze jak najdalej od grzechu. Widziałem jak jedni krzywdzili drugich ale sam nie brałem w tym udziału. Widziałem dzieci umierające z głodu i sprzedawane a najsłabsze z nich traktowano jak śmieci. Byłem świadkiem, jak ludzie czynili sobie wzajemne świństwa i oskarżali się. Jedynie ja wolny byłem od pokus i nic nie czyniłem. Nigdy.
- Naprawdę nigdy? - zapytał z niedowierzaniem diabeł - Czy to rzeczywiście prawda, że widziałeś to wszystko na swoje własne oczy?
- Jak najbardziej!.
- I naprawdę nic nie zrobiłeś ? - powtórzył jeszcze raz diabeł.
- Absolutnie nic!

Diabeł zaśmiał się ze zdziwienia:
- Wejdź, mój przyjacielu. Ostatnie wolne miejsce należy do ciebie!

/ Bruno Ferrero /

Atomek

Ksiądz Krzysztof opowiedział dzieciom ciekawą historyjkę. Świetnie opisuje ona mentalność Amerykanów.
W Stanach ludzie robią wyprzedaże. Dzieci, które widziały Toy story 2, doskonale wiedziały jak takie wyprzedaże wyglądają. Po prostu porządkując pomieszczenia ludzie wystawiają przed garażami na stolikach różne niepotrzebne rzeczy.
Pewnego razu jedna pani wyszperała u kogoś w rupieciarni stary, zczerniały, zakurzony, metalowy krzyż. Niezwykle się ucieszyła, że może go kupić za 5$ i tak też się stało. Zaniosła krzyż do domu, oczyściła ze starości i oto była posiadaczką lśniącego srebrem, pięknego zabytkowego przedmiotu.
Był w odwiedzinach u tej pani chłopczyk, który zapewne z nie jednym ludzikiem zabawką był za pan brat. Nagle przybiegł do pani z płaczem, że nie może pomóc temu panu, który wisi na krzyżu...

As

...nagle zadzwonił dzwonek do drzwi. Spojrzałam na zegarek. Była 20.30. Kto to może być? Nikogo się nie spodziewałam i nikogo nie zapraszałam na dzisiejszy wieczór. To pewnie Kaśka – pomyślałam - a przecież mówiłam jej, że dziś wieczorem muszę jeszcze dokończyć projekt graficzny. Postanowiłam zignorować. Jednak ktoś naciskał dzwonek jednostajnie, ale stanowczo. Otworzyłam. Ku mojemu zdziwieniu był to ksiądz.

Co robi ksiądz przed moimi drzwiami? Chciałam krzyczeć... Ja w turbanie na głowie, zupa cebulowa na talerzu, włączone żelazko i mój wiszący zestaw bielizny na jutrzejszy dzień w dużym pokoju.

Ksiądz chodził po kolędzie, o czym ja oczywiście nic nie wiedziałam. Tak naprawdę mieszkam tu już dwa miesiące, ale nie jestem praktykującą katoliczką. Uśmiechnął się i zapytał, czy może wejść. Na co ja wyjąkałam: - O rany, ale ja nie mam tych wszystkich przyrządów, żeby księdza przyjąć. Zaśmiał się przyjacielsko i powiedział, że nie szkodzi. Ma wodę święconą i kropidło. Wpuściłam go, ale zaraz ponownie wyjąkałam zawstydzona, że w tym pogańskim domu nie mam ani jednego świętego obrazka. Znów się zaśmiał.

To była niesamowita wizyta. Ja, z mokrymi włosami, razem z księdzem raczącym się moją zupą cebulową, rozmawialiśmy o mojej pracy, życiu, znajomych, rodzinie. Było bardzo przyjaźnie, dopóki nie padło pytanie, które powoduje u mnie gęsią skórkę i skrzywienie ust: a gdzie pani mąż? Na szczęście odpowiedź jest bardzo prosta: nie mam męża. Potem nastąpiło kolejne: ile masz lat? Chyba mi się nie oświadczy z powodu tego, że zupa cebulowa była wyśmienita – pomyślałam. W rzeczywistości poczułam się urażona tym pytaniem. Czuję się samotna, nie znoszę tej pustki w domu i mam dość gadania z przyjaciółkami wciąż o tym samym – że jest nam dobrze, że nikt nie wtrąca się w nasze sprawy, nikt nie zostawia okruszków na stole i nikomu nie musimy prać skarpet, że się świetnie bawimy na babskich wieczorach i w klubach pełnych nieznajomych, że lubimy niezobowiązujący, przygodny seks i czytanie książek w sobotni wieczór, a walentynki są dla słodkich idiotek. Ksiądz nie czekał na moją odpowiedź o wieku. Powiedział mi to, co wciąż słyszę od rodziców – że czas najwyższy na zamążpójście i wręczył mi modlitwę o męża do św. Józefa. Może on pomoże? Zaśmiałam się, że przydałaby się modlitwa do Tadeusza Judy – od rzeczy niemożliwych. Obiecał mi, że za rok, jeśli nic w kwestii męża się u mnie nie zmieni, przyniesie mi taką.

Przeczytałam modlitwę:

Modlitwa do św. Józefa

Święty Józefie, dziękuję Ci,
że jeszcze nie wyszłam za mąż.
Święty Józefie, Ty wiesz w Bogu,
kto ma być moim mężem.
Pomóż mi spotkać tego człowieka.
Święty Józefie, spraw, żeby to był mąż,
który będzie mnie kochał i szanował,
jak Ty kochałeś i szanowałeś Maryję.
Święty Józefie, doprowadź do zerwania
każdą moją znajomość,
która nie podoba się Panu Bogu.
Święty Józefie, obiecuję Ci
dochować czystości przed ślubem.
Święty Józefie, obiecuję
dać pierwszemu mojemu dziecku
przynajmniej na drugie imię – Józef.
Święty Józefie, obiecuję innym mówić,
że tak dobrego męża mam dzięki Tobie.
Amen

Nie wiedziałam, że istniej taka modlitwa. Nigdy mi o tym nie mówiono na religii. Musi być duży popyt na mężów, skoro takie powstają.

Słyszałam o różnych metodach na znalezienie męża. Moje koleżanki chodzą do wróżki, zapisują się do agencji samotnych serc lub do internetowych grup dyskusyjnych, wyszukują nieznajomych na GG lub Tlenie, szukają tego jedynego na imprezach, w klubach, w kawiarniach, na wycieczkach, na basenie, a nawet w supermarkecie, ale żeby się modlić o męża?! Na to żadna z nas jeszcze nie wpadła. A mówią, że Kościół jest zacofany... Okazuje się, że nawet święci wychodzą naprzeciw naszym oczekiwaniom. Ciekawe, czy jest wersja dla kawalerów?

Cała sytuacja bardzo mnie rozśmieszyła. Nie omieszkałam podzielić się tą opowieścią z Kaśką i natychmiast po wyjściu księdza zadzwoniłam do niej. Śmiałyśmy się do rozpuku...

Tuż przed pójściem spać postanowiłam spróbować. Pomodliłam się. A nuż zadziała... A co, jeśli zjawi się jakiś książę na białym koniu, a może po prostu normalny, kochający mężczyzna?

O Boże, daj męża, daj męża, daj męża... co wszystko zwycięża.

Ciekawe, czy sie sprawdza?

As

Autor: studentka (2006-01-19 23:18:47)
-----
To nie zadne brednie !!!
Modlitwa do sw. Jozefa naprawde dziala i moge to potwierdzic na wlasnym przykladzie (oczywiscie zakladam, ze pomagamy rowniez swemu szczesciu Wink

i nie zamykamy sie w 4 scianach) !!!! Ja sie juz kiedys poddalam w poszukiwaniu faceta, bo trafialam same jakies nieodpowiednie typy a nie chcialam sie "na sile" z nikim umawiac i powierzylam cala sprawe sw. Jozefowi i Matce Bozej i on mi zalatwil super faceta!!! wiem, ze to niezwykly traf, zesmy sie spotkali!! Widze ze teraz tez trzeba sie modlic, bysmy sie coraz bardziej kochali
pewnie, ze trzeba sie modlic!! Przeciez Pan Bog lubi konkretne prosby i interesuje sie naszym losem, tylko trzeba prosic Wink

a my tak czesto zapominamy o tym

ps. a propos modlitw o milosci, one sa juz chyba dawno znane tylko nie wszyscy o nich slyszeli, POLECAM - jest swietna stronka [link widoczny dla zalogowanych] a tam duzo pieknych tekstow zwiazanych z miloscia, tez modlitwy o milosc. Pozdrawiam Smile

)

As

Autor: Marzena (2006-01-20 13:09:22)
-----
Modlitwa zawsze pomoże. Przez 37 lat swojego życia byłam sama. Zawsze było tak, że jak mnie się ktoś podobał, to ja jego nie obchodziłam i odwrotnie. 5 lat temu zaczęłam się modlić, tak szczerze chyba po raz pierwszy, bo już nie byłam w stanie znieść tej samotności. I co? Znalazłam mojego partnera w ciągu pół roku. I od 5 lat jesteśmy razem. Nie jest może ideałem, ale ja przecież też nie jestem.

As

Autor: no pewnie że Rychu (2006-01-23 18:40:10)
-----
Jak to zostało powiedziane..."wersja dla kawalerów", inna nazwa:

MODLITWA O DOBRĄ ŻONĘ
Święty Józefie, przeczysty oblubieńcze Bogarodzicy Maryi!
Bóg uczynił Cię najszczęśliwszym małżonkiem, dając Ci za Oblubienicę Najświętszą
i Niepokalaną Dziewicę Maryję - Matkę Boga.
Przez piękno i świętość Twojego życia stałeś się patronem wszystkich małżonków.
Proszę Cię o szczęśliwy wybór i łaskę otrzymania dobrej, wiernej, roztropnej i świętej
żony, której mógłbym powierzyć moje serce i złączyć się z nią mocą łaski
sakramentu małżeństwa.
Uproś jej mądrość życia, szczerość serca, pobożność, aby promieniowała dobrocią i kształtowała życie rodziny według zamysłów odwiecznej Mądrości. Amen.

Ps. Ja, poczciwy Rychu proszę o pamięć - za mnie też się z raz pomódlcie.
Dziękuję.

As

Po wielu latach Bóg spojrzał znów na ziemię i stwierdził, że się bardzo żle dzieje. Ludzie byli zepsuci i skłonni do przemocy, więc postanowił znów zesłać potop i zniszczyć ludzkość. Ale przedtem zawołał Noego i powiedział:
- Zbuduj arkę z drzewa cedrowego, tak jak wtedy: 300 łokci długa, 50 łokci szeroka, 30 łokci wysoka. Zabierz żonę i dzieci, i z każdego gatunku zwierząt po parze. A za 6 tygodni ześlę wielki deszcz.
Noe nie był zachwycony - znów 40 dni deszczu, 150 dni bez wygód na arce, bez telewizora i z tymi wszystkimi zwierzętami - ale był posłuszny i obiecał spełnić wymagania Boga. Po 6 tygodniach zaczęło padać dzień i noc. Noe siedział i płakał, bo nie miał arki. Bóg wychylił się z nieba i zapytał:
- Dlaczego nie spełniłeś mojego rozkazu?
Noe odpowiedział:
- Panie, coś mi uczynił? Jako pierwsze musiałem złożyć podanie o budowę. W urzędzie myśleli, że chcę budować stajnie dla baranów. Potem nie podobała im się architektura - za wymyślna dla baranów, a w budowę statku na lądzie nie chcieli wierzyć. Także wymiary nie znalazły poparcia, bo dziś nikt nie wie, jaką miarą jest łokieć. Po przedłożeniu nowych planów dostałem znów odmowę, bo budowa stoczni w terenie zamieszkanym jest niedozwolona. Po kupnie odpowiedniej działki zaczęły się nowe kłopoty. W tej chwili np. chodzi o to, że w planach nie są uwzględnione systemy do gaszenia w czasie pożaru. Na moją uwagę, że będę przecież otoczony wodą, przysłali mi psychiatrę powiatowego. Kiedy psychiatra upewnił się, że jednak buduję statek, zadzwonili do mnie z województwa, żeby mi uświadomić, że na transport statku do morza będzie potrzebne nowe zezwolenie, a będzie o nie trudno, bo minister podał się do dymisji. Kiedy powiedziałem, że statku nie muszę transportować, bo będzie i tak otoczony woda, kazali mi z ministerstwa marynarki wojennej, według przepisów Unii, złożyć podanie do Brukseli w ośmiu odbitkach i trzech urzędowych językach o zezwolenie na zalanie terenów zamieszkałych. Z drzewa cedrowego musiałem zrezygnować - nie wolno go już ze względów ekologicznych sprowadzać. Próbowałem kupić tutejsze drzewo, ale nie dostałem tej ilości ze względu na przepis o ochronie środowiska, najpierw musiałbym zadbać o sadzenie drzew zastępczych. Na moją wzmiankę o tym, że i tak będzie potop i nie opłaca się tu sadzić żadnych drzew, przysłali mi nowego psychiatrę - tym razem z województwa. Krótko mówiąc - dałem kilka łapówek, kupiłem drzewo, znalazłem nawet cieśli do budowy, ale oni najpierw utworzyli związki zawodowe. Kiedy się okazało, że nie mogę im płacić wg taryfy, to rozpoczęli strajk, tak, że budowa arki znów się odwlekała. W międzyczasie zacząłem sprowadzać zwierzęta. Tylko, że wmieszał się związek ochrony zwierząt i zabronił mi transportu jeleni w okresie rykowiska. Poza tym, musiałem podać cel transportu tych zwierząt, jestem na stronie 22 pierwszego formularza z 47, moi adwokaci sprawdzają, czy przepisy dotyczące królików obejmują również zające. A działacze z Greenpeace wskazali na konieczność specjalnego urządzenia do pozbycia się gnoju i innych odpadów pochodzących z hodowli zwierząt. Panie Boże, teraz jeszcze podał mnie mój sąsiad do sądu, twierdząc, że buduję prywatne zoo bez zezwolenia. Moje nerwy są zszarpane, nie mogę spać, arka nie gotowa a ty zesłałeś deszcz.
W tej chwili przestało padać, wyszło słońce i tęcza. Noe spojrzał w niebo i powiedział:
- Czyżbyś się Boże rozmyślił i nie chcesz już zniszczyć ludzkości?
Bóg odpowiedział:
- Nie trzeba. To załatwi biurokracja.

As

Byla sobie zakochana para. Juz sie mieli pobierac, ale w przeddzien slubu
zgineli w wypadku. Trafili do nieba i po kilku tygodniach stwierdzili, ze
nie sa do konca szczesliwi.
Narzeczony poszedl wiec do Sw. Piotra.
- Piotrze - mowi - fajnie nam sie tu u was mieszka, ale przykro nam, ze
przed smiercia nie zdazylismy wziac slubu. Mozemy pobrac sie w niebie?
Piotr na to:
- Sorry, ale nie wiem - nikt tu sie nie zenil. Idz z tym do Boga, umowie
cie. Stanal wiec narzeczony przed Bogiem i pyta o slub, a Bog na to:
- Przyjdz za piec lat, zobaczymy.
Minelo piec lat. Chlopak znowu prosi Boga, a Najwyzszy rzecze:
- Jeszcze raz dokladnie przemysl cala sprawe. Masz na to piec dodatkowych lat. Biedak zmartwil sie, ale z Bogiem nie ma dyskusji. Przychodzi po pieciu latach. Bog od razu go poznal:
- Tak, mozecie wziac slub: sobota, godzina 14, w kaplicy glownej.

Minely dwa tygodnie i pan mlody znow puka do Boga:
- Boze, chcemy rozwodu, nie mozemy ze soba juz wytrzymac.
Kiedy Bog to uslyszal, zlapal sie za glowe i mowi:
- Sluchaj, synu! Dziesiec lat zajelo nam znalezienie w niebie ksiedza....
Czy ty wiesz, ile bedziemy szukac prawnika?

As · Wysłany: Wto 15:14, 28 Mar 2006 Temat postu: "Oblicze Jezusa"

"Oblicze Jezusa"

Pewnego dnia, na Sycylii, mnich Epifaniusz odkrył w sobie dar Pana: potrafił malować piękne ikony. Zapragnął namalować jedną, która stałaby się arcydziełem: zapragnął namalować oblicze Chrystusa.

Gdzie znaleźć odpowiedniego modela, zdolnego wyrazić jednocześnie cierpienie i radość, śmierć i zmartwychwstanie, boskość i człowieczeństwo?
Epifaniusz nie mógł zaznać już spokoju. Wyruszył w podróż, przemierzył Europę, obserwując każdą twarz.

Niestety, nie istniało oblicze mogące przedstawiać Chrystusa.
Pewnego wieczoru zasnął powtarzając słowa psalmu: "Twego oblicza szukam Panie. Nie ukrywaj przede mną Twego oblicza."

Miał sen: anioł prowadził go do spotykanych osób i wskazywał na jeden szczegół, który czynił tę twarz podobną do Chrystusowej; radość młodej żony, niewinność dziecka, siłę wieśniaka, cierpienie chorego, strach skazańca, dobroć matki, przestrach sieroty, surowość sędziego, wesołość kuglarza, miłosierdzie spowiednika, zabandażowane oblicze trędowatego. Epifaniusz powrócił do swego klasztoru i wziął się do pracy.

Po roku ikona przedstawiająca Chrystusa była gotowa. Pokazał ją opatowi i współbraciom, którzy zdumieli się i rzucili się na kolana. Oblicze Chrystusa było cudowne, wzruszające, stawiające pytania.
Na próżno pytano Epifaniusza, kto posłużył mu za modela.

Nie szukaj Chrystusa w obliczu jednego człowieka, ale w każdym człowieku szukaj fragmentu oblicza chrystusowego.

As · Wysłany: Śro 13:36, 29 Mar 2006 Temat postu: Banknot

Banknot

Wykładowca rozpoczął seminarium trzymając w ręku dwudziestodolarowy banknot. Do dwustu osób na sali skierował pytanie: - Kto chciałby dostać ten banknot?

Studenci zaczęli podnosić ręce. Wykładowca powiedział:
- Mam zamiar dać ten banknot jednemu z was, ale najpierw pozwólcie że coś zrobię... - i zaczął miąć banknot. Pokazał zgnieciony banknot i zapytał: - Kto w dalszym ciągu to chce?

Ręce znowu się podniosły...

- A gdybym zrobił to? - zapytał mówca.... i rzucił banknot na ziemię. Podeptał go butami i podniósł - był pomięty i brudny.... - A teraz kto chce te pieniądze?

Ręce podniosły się po raz trzeci!!!

- Moi przyjaciele odebraliście bardzo cenną lekcję. Nie ma znaczenia co zrobiłem z tym banknotem, ciągle chcieliście go dostać, ponieważ nie zmniejszyłem jego wartości. To jest wciąż warte 20 $!!!

Wiele razy w życiu jesteśmy powaleni na ziemię, zmięci i rzuceni w błoto przez decyzje, które kiedyś podjęliśmy i okoliczności, które stanęły nam na drodze. Czujemy się przez to mniej wartościowi. Ale to nie ma znaczenia, co się stało i co się jeszcze stanie...

TY nigdy nie stracisz swojej wartości: brudny czy czysty, zmięty czy w dobrej formie, jesteś ciągle bezcenny dla tych, którzy Cię kochają. Wartość naszego życia nie wynika z tego co robimy, ani nie zależy od tego, kogo znamy, lecz KIM JESTEŚMY!

Jesteś wyjątkowy! Nigdy o tym nie zapomnij! Licz swoje błogosławieństwa, nie problemy!