Forum parafian parafi Św. Patryka na warszawskim Gocławiu

As · Wysłany: Czw 22:07, 30 Mar 2006 Temat postu: Rekolekcje Wielkanocne 2006

O. dr Roman Tkacz – Pallotyn

[link widoczny dla zalogowanych]

As · Wysłany: Czw 22:11, 30 Mar 2006 Temat postu:

Kleryk Jacek

[link widoczny dla zalogowanych]

megi · Wysłany: Pią 7:11, 31 Mar 2006 Temat postu:

Oh i Jacek jest

megi · Wysłany: Pią 7:12, 31 Mar 2006 Temat postu:

A jak rekolekcje, dużo ludzi przychodzi ??

As · Wysłany: Pią 14:28, 31 Mar 2006 Temat postu:

As · Wysłany: Pią 14:30, 31 Mar 2006 Temat postu:

Całe rekolekcje Ks. Roman Tkacz wyjaśniał nam, co Benedykt XVI zawarł w encyklice "Deus caritas est" ("Bóg jest miłością")

Chciałbym choćby skrótowo utrwalić na naszym forum te cenne wskazówki jak rozumieć przesłanie Ojca Świętego zawarte w tej encyklice. Benedykt XVI napisał, że przykazania miłości Boga i miłości bliźniego są bardzo aktualnym przesłaniem w świecie, w którym "z imieniem Bożym łączy się czasami zemstę czy nawet obowiązek nienawiści i przemocy".

Papież podkreślił, że chce "pobudzić świat do nowej, czynnej gorliwości w dawaniu ludzkiej odpowiedzi na Bożą miłość".
Pierwsza część dokumentu poświęcona jest różnym wymiarom miłości, także erotycznej, druga zaś mówi o kościelnym wypełnianiu przykazania miłości bliźniego. Papież przypomniał też, że Kościół nie może podejmować walki politycznej.
Benedykt XVI zauważył, że miłość między mężczyzną i kobietą, "w której ciało i dusza uczestniczą w sposób nierozerwalny i w której przed istotą ludzką otwiera się obietnica szczęścia" jest wzorem miłości w całym tego słowa znaczeniu, "w porównaniu z którym na pierwszy rzut oka każdy inny rodzaj miłości blednie".
Wiele miejsca papież poświęcił rozważaniom na temat "erosa" czyli miłości między mężczyzną i kobietą a "agape" - miłości, opartej na wierze. Podkreślił, że Stary Testament nie odrzucił erosa jako takiego, ale wypowiedział mu wojnę, jako niszczycielskiemu wypaczeniu, bowiem fałszywe ubóstwienie erosa czyni go nieludzkim. Wyraził przekonanie, że "człowiek staje się naprawdę sobą, kiedy ciało i dusza odnajdują się w wewnętrznej jedności".
Ostrzegł, że "sposób gloryfikacji ciała, jakiego dzisiaj jesteśmy świadkami, jest zwodniczy. Eros sprowadzony jedynie do +seksu+ staje się towarem, zwykłą +rzeczą+, którą można kupić i sprzedać, co więcej sam człowiek staje się towarem".
W drugiej części encykliki, noszącej podtytuł: "Caritas - dzieło miłości dokonywane przez Kościół jako wspólnotę miłości" Benedykt XVI napisał, że cała działalność Kościoła jest wyrazem miłości, która pragnie całkowitego dobra człowieka.
"Caritas nie jest dla Kościoła rodzajem opieki społecznej, którą można by powierzyć komu innemu, ale należy do jego natury, jest niezbywalnym wyrazem jego istoty" - przypomniał papież.
Przy okazji zauważył: "Sprawiedliwość jest celem, a więc również wewnętrzną miarą każdej polityki. Polityka jest czymś więcej niż prostą techniką dla zdefiniowania porządków publicznych: jej źródło i cel znajdują się właśnie w sprawiedliwości, a ta ma naturę etyczną" - napisał Benedykt XVI.
W rozważaniach poświęconych stosunkom między polityką a wiarą stwierdził, że wiara pozwala rozumowi lepiej spełniać jego zadanie i lepiej widzieć to, co jest mu właściwe.
Papież podkreślił z naciskiem, że katolicka nauka społeczna nie ma zamiaru przekazywać Kościołowi władzy państwa. "Nie chce również - dodał - narzucać tym, którzy nie podzielają wiary, perspektyw i sposobów zachowania, które do niej przynależą. Po prostu chce mieć udział w oczyszczaniu rozumu i nieść pomoc, aby to, co sprawiedliwe, mogło tu i teraz być rozpoznane, a następnie realizowane".
Benedykt XVI przypomniał, że Kościół nie może podejmować walki politycznej, aby realizować jak najbardziej sprawiedliwe społeczeństwo i nie może stawiać się na miejscu państwa. "Nie może też jednak i nie powinien pozostawać na marginesie w walce o sprawiedliwość" - stwierdził.
Według papieża miłość jako caritas zawsze będzie potrzebna i to nawet w najbardziej sprawiedliwym społeczeństwie, bo w każdej sytuacji będzie istniało cierpienie, wymagające pocieszenia i pomocy i zawsze będzie samotność.
Benedykt XVI ostrzegł, że państwo, które chce zapewnić wszystko i wszystko bierze na siebie, staje się instancją biurokratyczną, nie mogącą zapewnić najistotniejszych rzeczy.
Zaznaczył, że działalność charytatywna Kościoła musi być niezależna od partii i ideologii i nie może być środkiem do prozelityzmu czyli narzucania wiary.
Czy będziemy o tym pamiętać?...

As · Wysłany: Pią 14:47, 31 Mar 2006 Temat postu:

As

Modlitwa św. Efrema

Jest tak wspaniała, że warto ją zapamiętać. Oto jej treść:

Panie i Władco mojego życia, oddal ode mmnie lenistwo, przygnębienie, żądzę władzy i puste słowa.

Daj swojemu słudze, ducha czystości, pokory, cierpliwości i miłości.

Tak, mój Królu, pozwól mi ujrzeć moje grzechy i nie sądzić bliźniego

Albowiem Tyś jest błogosławiony na wieki wieków.

Amen

megi

A jak myślicie czy nie powinno być dwóch kapłanów na rekol. dla młodzieży dzieci i drugi dla dorosłych?

Swistak

megi brakowalo cie ze schola na tych rekolekcjach Very Happy

megi

Dzięki Świstak Smile

ja w sumie się cieszyłam że nie byłam miałam i tak dużo pracy przed 2 kwietnia

As

Swistak

dla kogo ciekawie dla tego ciekawie Very Happy

As

As

W zadumie słucham ogromnie smutnej pieśni pt. „Chrystusie”, przepięknie wykonywanej przez Anię i Pana Jurka.
Autorem słów jest znany poeta z grupy „Skamander”, Julian Tuwim, zaś melodię ułożył ks. Wojciech Sopora.

Jeszcze się kiedyś rozsmucę,
Jeszcze do Ciebie powrócę,
Chrystusie...

Jeszcze tak strasznie zapłaczę
Że przez łzy Ciebie zobaczę,
Chrystusie...

I z taką wielką żałobą
Będę się żalił przed Tobą,
Chrystusie...

Że duch mój przed Tobą klęknie
I wtedy – serce mi pęknie,
Chrystusie...

Melodia tej pieśni wydobywa dodatkowe walory ze słów wiersza: stają się one pieśnią pełną bólu i żalu. Nic dziwnego, że pieśń ta jest śpiewana podczas nabożeństw pokutnych.
Czy takie były intencje autora? Sam Tuwim stał raczej daleko od katolicyzmu. Nie przeszkadzało to jednak sięgać autorowi po motywy religijne, ewangeliczne, czego dowodem jest choćby piękny poemat napisany na emigracji pt. Kwiaty polskie. W wierszu o Chrystusie Tuwim wprowadza dodatkowe napięcie między obecnym, teraźniejszym stanem ducha podmiotu mówiącego a przyszłym, odłożonym na w jakąś nieokreśloną bliżej przyszłość:

Jeszcze się kiedyś rozsmucę,
Jeszcze do Ciebie powrócę,
Chrystusie...

Słuchacz tej pieśni może postawić sobie pytanie: czy dane będzie „skarżącemu się” jeszcze się kiedyś „rozsmucić” i „powrócić”?
Wiersz Tuwima wzbudza nieodparte skojarzenie z historią marnotrawnego Syna, opisaną w Ewangelii św. Łukasza.