Forum parafian parafi Św. Patryka na warszawskim Gocławiu

As

Internetowe komunikowanie się
Z wypowiedzi Marcina Malessy

Podstawę komunikacji międzyludzkiej stanowi bezpośrednie spotkanie człowieka z człowiekiem. Współcześnie na ten schemat komunikacyjny nałożone zostało komunikowanie przy pomocy mediów. Jego cechą jest jednokierunkowy przepływ informacji od nadawcy do odbiorcy. Bezpośredni dialog międzyludzki został zdominowany przez monolog w którym odbiorca pełni jedynie rolę słuchacza.

Elementem, który zmienia oraz przełamuje utrwalony schemat jednokierunkowej komunikacji masowej jest internet. W przeciwieństwie do pozostałych mediów, otwiera dla użytkowników szeroki kanał dwustronnej komunikacji pomiędzy nadawcą i odbiorcą. W niektórych przypadkach zaciera różnicę pomiędzy nimi i stawia ich na równej pozycji umożliwiając swobodną wymianę poglądów. To cecha, która stanowi nową jakość i przełom w świecie komunikacji masowej. Dzięki niej medialny monolog może zostać zastąpiony przez dialog będący podstawą rozwoju ludzkiej społeczności.

W odniesieniu do Kościoła można mówić o dwóch płaszczyznach dialogu. Pierwszą z nich jest dialog Kościoła z otaczającym go światem, czyli wymiana wiadomości i opinii między członkami Kościoła a tymi, którzy do niego nie należą. Taka wzajemna i otwarta wymiana poglądów, ułatwia, a czasem wręcz umożliwia, wspólne rozwiązywanie istniejących trudności. Ten rodzaj komunikacji wypływa z posłannictwa głoszenia Dobrej Nowiny i jest wyrazem miłości skierowanej do ludzi szukających i zagubionych. Druga płaszczyzna to dialog wewnątrzkościelny obejmujący swoim zasięgiem wspólnotę wierzących. Prawidłowe funkcjonowanie Kościoła wymaga ciągłego przepływu informacji między wszystkimi jego członkami, szczególnie między świeckimi a duchowieństwem. Chodzi tu o dwukierunkową komunikację nacechowaną wzajemną życzliwością i przyjaźnią. Dialog wewnętrzny Kościoła jest wyrazem braterstwa i równości wszystkich jego członków.

Jednym z praktycznych sposobów realizacji tak rozumianego dialogu kościelnego może być wykorzystanie internetu do prowadzenia publicznej dyskusji. Chodzi tu o grupy dyskusyjne, listy dyskusyjne, internetowe fora czy też komentarze artykułów w ramach serwisów internetowych. Funkcjonując w obrębie globalnej sieci, mogą one być areną swobodnej wymiany myśli zarówno dla wspólnoty wierzących, jak też dla ludzi, którzy często nie mają innej możliwości wymiany poglądów dotyczących spraw Kościoła.

Wolność kościelnej dyskusji w Internecie musi podlegać określonym zasadom, z których najważniejszą jest szacunek dla godności człowieka i poszanowanie jego praw. Bez tego nie może być mowy o wymianie poglądów w duchu chrześcijańskim. W odniesieniu do spraw Kościoła jasne musi być również, że nie można poddawać dowolnym interpretacjom prawdy wiary. Nie wolno też wypowiadanym poglądom przypisywać słuszności absolutnej, chociażby to były poglądy reprezentowane przez większość rozmówców. Ważne jest, aby w dyskusji uczestniczyli ludzie posiadający autorytet w sprawach, których ona dotyczy. Dzięki temu ma ona szansę stać się wspólnym poszukiwaniem prawdy i budowaniem Kościoła.

Rzeczywistość internetu rozumianego jako środek komunikacji oraz jako forum na wzór starożytnego forum rzymskiego stawia przed członkami Kościoła wyzwanie do pełnego wykorzystania możliwości jakie niesie ze sobą to medium. Koniecznością naszych czasów jest wyjście naprzeciw oczekiwaniom współczesnego człowieka, który nierzadko czuje się zagubiony w dzisiejszym świecie i potrzebuje miejsca do swobodnej dyskusji, w której mógłby bez przeszkód wyrazić swój niepokój, problem, lub wątpliwość dotyczącą spraw swojej wiary i swojego Kościoła.